سیگار کشیدن یک عامل خطر مهم برای بیماری انسداد مزمن ریوی است؛ اما تمامی مبتلایان به آن سیگاری نیستند و تمامی سیگاری ها هم لزوما مبتلا نمی شوند. بیماری انسداد مزمن ریوی که سومین عامل مرگ و میر در جهان محسوب می شود، به مجموعه ای از بیماری های ریوی درمان ناپذیر همچون برونشیت مزمن و یا آمفیزم اطلاق می شود و عمدتا ناشی از سیگار کشیدن، آلودگی هوا و قرار گرفتن در معرض گرد و غبار و مواد شیمیایی محیط کار است. محققان دانشگاه ناتینگهام انگلیس در مطالعه ای برای شناسایی گروه های در معرض خطر بیشتر ابتلا به بیماری یاد شده، ۲۴ میلیون تفاوت ژنتیکی ۳۵۰ هزار نفر در ۱۳ کشور را بررسی کردند و دریافتند که آسیب پذیرترین افراد به لحاظ ژنتیکی حدود ۳٫۷ برابر بیش از سایرین با احتمال ابتلا به بیماری مزمن انسداد ریوی در طول زندگی خود روبرو است.
به گفته محققان، از آنجا که سیگاری ها اصولا در گروه پرخطر برای ابتلا به بیماری انسداد مزمن ریوی هستند، به واقع ۷۲ نفر از هر ۱۰۰ سیگاری که در گروه پرخطر به لحاظ ژنتیکی قرار دارند، در مقطعی از زندگی خود مبتلا می شود. محققان همچنین عنوان کردند که مطالعه تفاوت های ژنتیکی میان افراد، راه خوبی برای درک سازوکارهایی است که پایه و اساس خطر ابتلا به بیماری هستند؛ افزون بر این، از هر ۱۰ نفری که در گروه پرخطر ژنتیکی قرار دارند، با توقف مصرف سیگار در جوانی، احتمال ابتلای ۵ نفر به بیماری کاهش می یابد.
